Ideologie
De oorlog op het rookverbodfront begint echt op een hoogtepunt te komen. Gezien de felheid van de anti-rokenlobby op dit moment (luister maar eens naar het Lunch!-programma van vanmiddag) begint deze lobby toch wat van paniek te voelen: er moet beter gehandhaafd worden en de politie moet worden ingezet. Als het via realistische, door iedereen te begrijpen, argumenten niet meer te winnen valt dan moet blijkbaar de sterke arm er bij te pas komen om de rebellen (kiezers!) in het gareel te krijgen.
Afgelopen avond stemden een 50-tal caféeigenaren in Nijmegen ervoor om, in navolging van o.a. Den Bosch, overal in die stad de asbakken weer op tafel te zetten.
Marina, een eigenaresse van een klein café in Leiden (KHO), veegde vanavond bij Pauw en Witteman de vloer aan met ChristenUnie parlementariër Joël Voordewind, die alleen maar ‘meer handhaving’ kon bedenken om dit soort kleine ondernemers, die door wetgeving met hun rug tegen de muur zijn gezet, tot gehoorzaamheid en volgzaamheid te dwingen. Hoe dat dan moest wist hij niet eens te bedenken. Bij het radio-programma stand.nl liet Cisca Joldersma van de CDA-fractie, soortgelijke geluiden horen.
Staat de politiek nog wel met beide voeten in de realiteit? Wij analyseren de stand van zaken.
In de verkiezingsprogramma’s van geen van de regeringspartijen wordt gesproken over een directe invoering van een totaalrookverbod zoals dat door minister Klink direct na zijn aantreden werd aangekondigd. Die constatering alleen al ondergraaft de democratische legitimiteit van deze maatregel. Tóch wordt door de politici, vooral de voorstanders van een rookverbod, gesproken over een democratisch besluit. Maar dat soort hete hangijzers worden door onze ‘democratische’ partijen van te voren liever niet aangekondigd.
Maar eigenlijk is dat niet eens het ergste wat er rond dit rookverbod gebeurd is. Je mag van politici namelijk verwachten dat ze hun werk goed doen, zeker van de door ons gekozen volksvertegenwoordigers. Dat houdt in dat men objectief en afgewogen beslissingen neemt waarbij alle plussen en minnen worden bekeken voordat men een wet (of Algemene Maatregel van Bestuur, zoals bij dit horeca-rookverbod) goedkeurt. Die zorgvuldigheid is hier niet betracht. Klakkeloos heeft men ‘bewijsmateriaal’ geaccepteerd zoals dat door de minister (lees: anti-rokenlobby, want die was de enige die als geloofwaardig werd gezien) als verdediging van deze anti-rookwet werd aangedragen. We hebben sterk de indruk dat men niet eens dat ‘bewijs’ in de Tweede Kamer kritisch heeft bekeken. Dat soort ‘powerplay’ van een minister wordt blijkbaar voor zoete koek geslikt, anders had men ook kunnen achterhalen dat veel van dat bewijs in het geheel niet deugt en puur bestaat uit gemanipuleerd onderzoek.
We hebben hier blijkbaar te maken met een algehele verstandsverbijstering in de volksvertegenwoordiging. Men kijkt daar niet meer naar de feiten, maar slechts (ongefundeerde) ideologieën tellen. Niemand durft meer af te wijken van wat als politiek-correct wordt gezien. Men wil niet te veel uit de toon vallen en kan hooguit uitbrengen: “wij huldigen de gezondheidsgod, maar…”. Vergelijkbaar met: “Ik heb niets tegen Duitsers, maar…”.
Een kritische blik is in de huidige politiek blijkbaar “not done”. Niemand durft meer de kop boven het maaiveld uit te steken. Ideologie heeft het gewonnen van gezond verstand, want anders had men al lang kunnen zien aankomen dat deze maatregel een gigantische schade veroorzaakt in de maatschappij. Niet alleen economische, maar ook sociale en psychische schade. Uit het buitenland (Verenigd Koninkrijk, Duitsland en andere met Nederland min of meer vergelijkbare landen) was al langer bekend dat de schade groot was. De anti-rokenlobby bleef de politici alleen maar bestoken met ‘wetenschappelijke’ onderzoeken die zouden bewijzen dat de schade erg meevalt. Politiek én Koninklijke Horeca Nederland (KHN) gingen daar graag in mee. De Gezondheidsgod moest gediend blijven worden want daarvoor was een ‘maatschappelijk draagvlak’ (ook weer volgens vernuftig gemanipuleerd onderzoek van de anti-rokenlobby). Lies, damn lies and statistics.
Pas op dit moment begint in Nederland duidelijk te worden wat voor een ravage zo’n rookverbod te weeg brengt. De politici, met deze feiten geconfronteerd, denken nog steeds dat het een slechte droom is en dat de werkelijkheid vast anders moet zijn. Want dat is hun in jaren gebrainwashed door de anti-rokenlobby. Als je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, wordt het de waarheid. En als je maar naief genoeg bent – en maar druk, druk – doe je niet meer de moeite om de uitspraken van een minister te controleren. En als je hem dan toch met kamervragen het vuur na aan de schenen legt, en hij kan alleen maar ontwijkend antwoorden, moet je doorvragen. De waarheid moet boven water komen en de bedriegers ontmaskerd. Dat is de rol van ons parlement.
Maar tegen ideologie en godsdienstwaanzin lijkt het moeilijk te vechten. Als je dat tóch wil, moet je moeite doen om de feiten boven water te krijgen. De volksvertegenwoordiging heeft daarvoor blijkbaar óf onvoldoende tijd, óf onvoldoende wil.
Een wet die:
- je niet op basis van degelijke feiten uitvaardigt;
- het bestaan onder een mens wegvaagt;
moet je gewoon niet afkondigen, want die is oneerlijk en niet handhaafbaar.
Als je dit soort manipulaties van een regering als parlement laat zitten is er maar één terechte maatregel te bedenken.
Ontsla ze! Ze voldoen niet!
Nieuwe verkiezingen, alsjeblieft….
