Van EPA naar 200 meerookdoden in Nederland
Het Amerikaanse RIVM kwam in 1993 met een rapport waarin ze definitief wilden bewijzen dat
meeroken, ook wel passief roken genoemd, een gevaar was voor de mensen in de omgeving.
Nog vóór het rapport (van 600 pagina's!) uitkwam werd door het EPA van de daken geschreeuwd dat
ze hun stelling hadden kunnen bewijzen. Toen het definitieve rapport uitkwam bleek het bewijs
flinterdun. De verbanden die werden gevonden bleken niet of nauwelijks statistisch significant en
vanuit de wetenschappelijke wereld barstte de kritiek van alle kanten los. EPA had heel selectief
onderzoeken in haar analyses meegenomen en het normaal gehanteerde betrouwbaarheidsinterval van 95%
losgelaten en vervangen door 90%, hetgeen de kans dat een verband significant wordt verhoogt.
In 1994 boog ook het Nederlands Kanker Instituut zich over de resultaten en nam het standpunt van
de EPA over. In een artikel in het Nederlandse Tijdschrift voor Geneeskunde rekenden ze de
Amerikaanse waarden om naar de Nederlandse situatie. Jaarlijks zouden er in Nederland 200 personen
overlijden tengevolge van passief roken.
Dit artikel riep ook in Nederland de nodige kritiek op, onder andere van AMC-toxicoloog F.A. de
Wolff, bekend van de Bijlmerenquête, die in een reactie op het NKI artikel in hetzelfde tijdschrift
schreef:
"De uitspraak dat passief roken in Nederland 200 sterfgevallen per jaar kost, een schatting
die is afgeleid van het gewraakte EPA-rapport, dient vooralsnog als ongefundeerd en daarom ongewenst
te worden beschouwd."
(Ned. Tijdschr. Geneesk. 1994, 5 maart:138)
 Typisch is ook dat het
NKI voor de bepaling van een oorzakelijk verband tussen meeroken en longkanker consequent uitgaat
van een minimale Relative Risk van 1, dit in tegenstelling tot haar Amerikaanse evenknie het
National Cancer Institute dat een minimale waarde van RR=2 pas als statistisch significant aanmerkt.
Daarmee hanteert het NKI dus geen enkele zekerheidsmarge om te compenseren voor 'bias', ruis in de
onderzoeksgegevens. Dit is zeer merkwaardig!
Carcinogeen A
De EPA plaatste omgevingsrook in de categorie 'Carcinogeen A'. In
een gerechtelijke uitspraak in 1998 werd bepaald dat
de EPA dit onterecht had gedaan: zij waren volgens de rechter formeel niet
gerechtigd een stof in de carcinogenenlijst te plaatsen.
Wat betekent Carcinogeen A eigenlijk? Het geeft de indruk alsof stoffen die
in deze categorie worden geplaatst de gevaarlijkste zijn die er zijn. Dat is
echter maar schijn. Voor een stof die in de A-categorie terecht komt geldt
alleen dat deze als kankerverwekkend voor de mens gezien wordt (human
carcinogen). De anti-rokers exploreren deze onduidelijkheid over de
status van die A-categorie maar al te graag. Zij zullen de luisteraar niet
vertellen dat bijvoorbeeld ook zonlicht en ethylalcohol eenzelfde soort
eigenschappen hebben.
Leesvoer
Een overzicht van alle voor de meeroken-discussie relevante artikelen:
Nederland
(in chronologische volgorde)
Vooral in het artikel uit 1997 lijkt het NKI alles uit de kast te willen halen om maar te kunnen
zeggen: "Ja, er ligt nog één stofje!".
In 1998 kreeg het EPA-rapport de genadeklap toen de Amerikaanse federale rechter William Osteen
het rapport voor het grootste deel naar de prullenbak verwees:
EPA publicly committed to a conclusion before research had begun; excluded
industry [input thereby] violating the [Radon Research] Act's procedural requirements; adjusted
established procedure and scientific norms to validate the Agency's public conclusion, and
aggressively utilized the Act' s authority to disseminate findings to establish a de facto
regulatory scheme intended to restrict Plaintiff's products and to influence public opinion. In
conducting the ETS Risk Assessment, EPA disregarded information and made findings on selective
information; did not disseminate significant epidemiologic information; deviated from its Risk
Assessment Guidelines; failed to disclose important findings and reasoning; and left significant
questions without answers. EPA's conduct left substantial holes in the administrative record. While
so doing, EPA produced limited evidence, then claimed the weight of the Agency's research evidence
demonstrated ETS causes Cancer.
Hiermee wordt ook de NKI argumentatie onderuit gehaald. Het falen van het WHO onderzoek doet de
stellingname van het NKI definitief de das om. Als wij de criteria die het NKI hanteerde in haar
artikel naar aanleiding van het EPA rapport zouden volgen voor het WHO rapport dan zouden wij
daaruit de volgende conclusies kunnen trekken:
- Blootstelling aan tabaksrook in de kinderleeftijd verlaagt de kans op het krijgen van
longkanker met 4-36%. RR=0.78 (0.64-0.96).
- Passief roken op de werkplek kan de kans verlagen op het krijgen van longkanker. RR=1.17
(0.94-1.45).
- De gecombineerde effecten van blootstelling aan tabaksrook in de kinderleeftijd en op de
werkplek kunnen de kans op longkanker verkleinen met 7 procent. RR=1.16 (0.93-1.44)
En wat zegt het NKI nu?!
Al deze artikelen lezende vraag je je af waarom het NKI nou per-sé tegen de verdrukking in wil
blijven vasthouden aan het verband tussen meeroken en longkanker. En waarom Minister Borst dit
gedrag zo blindelings volgt en zeer vergaande maatregelen overweegt op basis van flinterdunne
bewijzen.....
Wat zit hierachter?
| 
Zend
deze pagina naar een vriend